เดิมทีเฟรมจักรยานถูกผลิตขึ้นด้วยวัสดุที่เรียบง่าย แต่มีความแข็งแรงอย่าง "เหล็ก" ซึ่งเป็นวัสดุที่ทนต่อแรงบิดตัวได้ดี แต่จุดบอดของเหล็กคือ เรื่องของน้ำหนัก ที่ไม่สามารถตอบสนองด้านความเร็วได้ จึงกลายเป็นความแข็งแรง ทนทานที่แลกมาด้วยความหนักหนืด 

ในเวลาต่อมา "อลูมิเนียม" จึงกลายมาเป็นวัสดุทดแทน ด้วยข้อดีที่มีน้ำหนักเบากว่าเหล็ก แข็งแรง ทนทาน แต่ก็ยังไม่สามารถเหนียวได้เทียบเท่ากับเฟรมเหล็ก

เมื่อวัสดุยังไม่เป็นที่ถูกใจ ผู้ผลิตจักรยานจึงค้นหาวัสดุใหม่ๆ อย่าง "ไทเทเนี่ยม" ที่มีความเบาเทียบเท่ากับคาร์บอน ทั้งยังมีความแข็งแรง และสติฟฟ์เนสที่ดี เป็นวัสดุที่ถูกนำมาใช้กับอากาศยานใหญ่ๆ แต่ก็ยังมีจุดอ่อน คือเรื่องของความเปราะ

นักวิจัยจึงพยายามค้นคว้าวัสดุชนิดใหม่  ที่เรียกว่า "คาร์บอน" วัสดุที่มีความบางเบา ดูดซับแรงสั่นสะเทือนได้ดี ให้ความแข็งแรง สามารถออกแบบรูปทรงให้มีความสติฟหรือความลู่ลมได้ตามต้องการด้วยการเข้าบล็อกและใช้เรซิ่นแป็นตัวเคลือบ แต่คาร์บอนก็ยังมีช่องโหว่คือ เรื่องของความเหนียวที่ไม่มีเหมือนวัสดุอื่น หากโดนแรงกระแทกหนักๆเข้า จะทำให้เฟรมแตกหักได้เช่นกัน.